တရားကိုေတးလိုဆို၊ အဖကို သားကဆဲ၊ ေဆြမ်ိဳးထဲကဓားျပတိုက္၊ မို္ရကဲလွ်င္ ေသာတပန္၊ ေမကာင္းၾကံကသမာဓိ၊ ေရႊရွိမွလူလိမၼာ၊ လိမ္ႏိုမင္ွသစၥာ ရွင္၊ ရုိးသားသူကိုအရူးလို႔ထင္၊ အက်ၤီပါးႏွင့္ဥပုသ္သည္၊ ဇရပ္အလည္ ကို႔ယိုးကားယား၊ လူဆင္းရဲကသူေဌးေ ယာင္ေဆာင္၊ အ၀တ္ေျပာမင္ွ လူရုိေသ၊ ေရႊရွိဘုရားမွရွ ိခိုးခ်င္၊ ဇာတ္သမားမွလူေခၚခ်င္၊ အပ်ိဳငယ္က၊လင္ေန ေစာ၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးက ပိုက္ဆံရွာ၊ လရင္ွိမယားကအပိ်ဳလုပ္၊ ဆယ္ႏွစ္သမီးက အိမ္ေထာခင္်င္၊ ဖိုးသူေတာ္က ဘိုေစတာက္ခ်၊ အပ်ိဳေပါက္စ ႏွစ္လင္ယူ၊ လူရင္းႏွီးေတာ့
အတိုးခ်၊ ခိုးဓားျပက လူလို႔ေအာ္၊ ဆယ္အိမ္ေခါင္းကစိတ္ၾကီး၀င္၊ မယ္သီလက အႏုေဆးေဖၚ၊ ေမရွာတင္မ္းတိုးတာ တစ္ခုလပ္၊ အမွန္ေျပာေတာ့အမုန္းပြား၊ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း အတင္းေျပာ၊ ေခတ္ၾကီးကိုေတာ့ အျပစ္ဆို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ျဖင့္ ေအကာင္းထင္၊ အလွဴေပးရင္းထမင္းေရာင္း၊ မသာပို႔ရင္း အပ်ိဳလွည့္၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔တရားပ်က္ၾကျပီ။
(ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္)
Tuesday, August 13, 2013
ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္၏ ဆုံးမစာ
0 comments:
Post a Comment